Güzel güllerle dolu bahçenin En boynu bükük En mahzun gülüydü O. Hepsi coþkuyla açmýþken O yoksundu sadece Rengarenk güllerden. Hasret kalmýþtý tomurcuklarýnýn Neþeyle açtýðýný görmeye Çok görmüþlerdi O’ na Kopardý durdu gelen giden. Çiçekten çiçeðe konan kelebekler Sadece ona iltifat etmediler. Üzülüp aðlarken kaderine Bir gün çýkageldi Neþe dolu bir kelebek. Zarafetle sevgiyle konuverdi üstüne Þaþýrsa da gül! Bir sevinç kaplayýverdi benliðini. Ama yine de bir burukluk vardý içinde “Neden onca açmýþ gül varken Benim üstüme kondun dedi” sessizce. Þefkatle seslendi kelebek: “sakýn ha” diyordu “sakýn ha” Seni mahzun görmesin gözüm Ne kadar da koparsalar güllerini Köklerin çil saldýkça topraða Daha nice güzelleri Neþeyle boy atacak dallarýnda Ýþte o zaman cazip renklerin Baþýný döndürecek Etrafýnda dönüp duran kelebeklerin Sende varacaksýn hazzýna Coþkuyla sevmenin sevilmenin”. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sami Bağcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.