Olsun geç kal, istersen hiç gelme Heyecan verici Gelme ihtimalini düþünmek bile Ayný kafedeyim sevgilim Ayný masada oturuyorum yine Hani þu camýn kenarýndaki Pencereden gözlerim ya yolunu Nerede kaldý diye Yola düþtü yine gözlerim Kalabalýk, insan seli sanki cadde Siluetten ibaret benim için Sana benzemiyor hiç birisinin yüzü Ne de yürüyüþü Seni kilometrelerce öteden tanýrým Ýnsan deðilsin Sanki bir meleðin yeryüzündeki iz düþümü. Bir görsem döndüðünü köþeden Kalbim duracak diye korkuyorum Heyecandan ölürüm belki, sen gelmeden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sami Bağcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.