Alnýmdan çalakalem geçen yazgým
Gözlerindeki namlulardan böðrüme dolan kurþunlar
Mayýn tarlalarýnda yürüyorum artýk
Bahar/sýzým…
Mihrimam
Seni gördüðüm ilk anda
Yüzümden tertemiz sular aktý
Bir gonca gönlümde
Henüz gerçekleþmiþ kehanet gibi açtý..
Hani ýþýða bakarsýn
Iþýðýn izi kalýr ya gözün ardýnda
Sen gözümde beliren ýþýk huzmesi
Gözlerimi kapattýðým her an, sen zonkluyor þakaðýmda
Gördüðüm her þeyde sen, Mihrima…
Kalbime vurulmuþ bir mühür;
Hercai; kara, mor bir damgasýn yüreðimde
Yeni doðan bir çocuðun gözünde
Gözyaþlarý nasýl gülerek çoðalýrsa
Senin gözlerinde aþk öylesine katmer katmer açtý
Karanlýklarýma deðdi gülüþün
Bu yüzden hayata aþermem
Bu yüzden sevdaya boyun eðmem
Hikâyemizi yazsýn istedim kalem
Olmadý
Kerevetine koyamadýðým masalýn
Simleri döküldü yazamadým
Bir seni anlatamadým Mihrima…
Nasýl baþ ediyorum hayatla,
Sordun mu bir kez olsun bana?
Iþýðýna boyandýðým o anlar,
Minik mutluluklar,
Anladým;
Ben sensiz, ýþýksýz yaþayamazdým Mihrima
Öyle bir yerimden yaralýyým ki,
Ne kadar sevsen geçmez sancým
Sokul artýk kýyýlarýma
Dindir hasreti Yaradan aþkýna
Kendiliðinden aþkla dolmuþ gözlerinde
Seher yýldýzlarý aðarken
Hayra yormak istediðim rüyamsýn Mihrima
Kelebeðe dönüþmek isterken yüreðim
Kozamýn içinde tüketme beni…
Kalbimde yerini bilmediðim bir delik
Dimaðýmda bana yetmeyen binlerce sözcük
Çýkmazlarýnda yürüdüðüm bir labirent hayat
Ýzin ver gözlerine
Ýzin ver gözlerin düþ/sün gözlerime
Ýçime sýzan karanlýklardan
Seninle bir yol bulayým
Bir ceylan ürkekliðindeyim Mihrima
Yüreðim titriyor
Boran boran, tufan tufan
Yalnýzlýk boyuyor pencerelerimi
Gecelerin sessizliði bile uyutamýyor uykusuzluðumu
Dinlenmeye ihtiyacým var dizlerinde
Uyumalýyým
Yýllarýn yorgunuyum
Hayat vurgunuyum
Saðanaklarým var biriktirdiðim
Yaðmalýyým
Çok doluyum bir bilsen
Bilsen Mihrima
Þarkýn bütün aþklarýnýn yazýldýðý kalemle yazýnca
Hiç silinmezmiþ belleklerden aþk
O yüzden yazmak istedim..
Ama;
Elsizim, kalemsizim, sensizim..
Adýna aþk dedim Mihrima
Kayýp gidersen hikâyemden
Kýyamet olur,silinir gözümde hayat
Sevgisizlikte kurur cihan
Dünya dediðin nar-ý cehennem olur
Ah Mihrima’m
Sen gelince aþka
Saban aþkla sürerse gönül türabýný
O vakitte yeþerir binlerce baþak
Atlarýn nallarýndan binlerce yýldýrým dökülür
Simlenir hikâyemde altýn yaldýzlý sayfalar
Güneþin ýþýðý aya vurur
Sen düþünce geceme aydýnlanýr daha ilk akþamdan
Þavký düþer gönül sularýma
Ýliklerine kadar titrerken mehtap
Her mevsim nevbahar olur
Perihan Tunçok Kýlýç
Esmize