Mehtabýn rengi,
Suskunluða durdu;
Kýrýldý mý hayata?
Kim dindirir ateþini,
Kim siler terini?
Bilmem, bilemem ki…
Ses öksüz,
Eller çaresiz!
Bu suskunluðun göbeðinde,
Adým anýlýr adýnla…
Yalvarsam aya, yýldýza
Aðartsa kaderini,
Gülümsese gözlerin.
Þimdi
Týkanýr boðazýmda
Yediðim içtiðim.
Nerdesin caným,
Nerelerdesin?
Suskunluða gebe saatlere
Vursam þu kamayla da
Doðurtsam
Gözlerinden,
Yüreðinden
Umudu,
Yaþama sevincini…
Hadi,
Duy ne olur sesimi!
Duy ve kalk
Dolaþ sahilimizde…
At benim için de
Dalgalara bir taþ
Ve yayýlsýn mutluluk
Senden bana…
Vakit geri saymaz,
Adýmlar geri atýlmaz.
Bak az kaldý gün doðumuna,
Seher gülü ile
Gülsün yüzün
Ve güldürsün gülþendeki umudu.
30.9.2010
SERAP HOCA