"Mevlana’nýn eþi sorar, Sen beni nasýl görüyor Ne kadar seviyorsun söyle bakalým;
Mevlana der ki:
Sen benim Yaradan’dan ötürü yaradýlaný seviþim, Bir adým gelene on adým gidiþimsin, Ve herkesi olduðu gibi kabul ediþimsin, Sen benim Bugünüme þükür ve yarýnýma dua ediþim, Azla yetiniþim çoða göz dikmeyiþimsin, Ve kapanmayan avuç içimsin..."
Avuç Ýçlerimde Sevdiðim
Yaradan ne güzel yaratmýþ Kendinden bir cüz olan Güzelliði Ýnceden ince kadýnda Sezdirmiþ.
Bir söz, bir bakýþ Gözlerinde, duruþunda, Narin kýrýlgan yar Kalbimin huzuru Gözlerimin nuru sevgiye yürüyen En güzel seferimsin.
Eksik fazla, yalan doðru Her þeyinle sevdiðim Gözde sevgili; Sen Rabbimin hediyesi, Nasýl deðiþtirmek isterim Sen biricik benzersiz Yüreðimin sesi.
Sende huzur buldum Seninle güldü yüzüm Þükürler etmeme bin vesile Dalgalý denizimin güvenli limaný Rabbim tamam etmiþ, Seninle bir olmayý.
Yarýna dualarýmsýn Seninle ebedi aleme, Kanatlansýn gönlüm. Can yoldaþým, Tut ellerimden Hakka beraber yalvaralým.
Evimin, gönlümün bereketi Susuz kaldýðým günlerin çaðlayan sesi Kalbimi doyuran sevgi Azým, çoðum sensin Seninle kandý, Bu gönül efendim.
Hep veren el Hep hayat, sevgi doðuran. Avuçlarýmda tuttuðum Mutluluk kaynaðýmsýn, Biricik sevgili.
(Eylül 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.