Nefes Nefese

Biliyorum, hiçbir zaman,
Gelip kapýmý çalmayacaksýn.
Sevdiðini söyleyip,
Bana gönül vermeyeceksin.

Bir nefesin çare olsa da,
Gelip yüzüme üflemeyeceksin.
Ellerimi tutup,
Yüreðimi yakmayacaksýn.

Senin aþkýnla,
Yanýp ateþe düþsem de
Yanan dudaklarýmdan,
Gelip öpmeyeceksin.

Bedeninden yaðan,
Rahmet yaðmurlarý ile,
Yanan kalbimin ateþini,
Gelip söndürmeyeceksin.

Her sabah uyandýðýnda,
Yüreðimi yakan,
Ateþim sen olmayacaksýn.
Gözlerindeki ýþýðý yakýp,
Özlemle bana bakmayacaksýn.

Geceleri karanlýkta,
Yalnýz kaldýðýmda,
Ateþ böceðim olmayacaksýn.
Nefesini verip,
Beni sarmayacaksýn.

Aþký soluyan,
Bu iki yürek,
Hiçbir zaman,
Bir araya gelmeyecek.
Avuç içinde solan,
Gül misali,
Bir gün sararýp solacak.

Ne zaman ki,
Yanan toprak suya,
Gündüz geceye kavuþur.
Ola ki bir gün,
Bu iki yürek de
Nefes nefese
Sevda yataðýnda
Birbirine kavuþur.

29.09.2010
Cahit KARAÇ








Sosyal Medyada Paylaşın: