FARZET
Farzet ki hala küçüðüm
Farzet ki hiç büyümedim
Yýpranmýþ yorgun duygularla
Farzet kimseyi sevemedim.
Korktum belkide
Kendi ayaklarým üzerinde durmaktan
Ya da bir baþýma yapayalnýz kalmaktan,
Belki de çocuksu bende ki bu duygular
Korktum her gittiðim yolda
Hep sana rastlamaktan.
Farzet ki yüreðime, hiç mutluluk dolmadý
Bu yüzden güvenmeye, deðer bir þey bulamadým
Baþtan beri alýþýp hep susarak konuþmaya,
Korkularýma bu yüzden, hiç karþý koyamadým.
Farzet ki yaþayarak öðrendim savaþmayý
Zamaný durdurarak, kabullendim barýþmayý,
Bitecek mi korkularým
Bir gün baþladýðý gibi,
Belkide çok geç benim için
Belki boþa yordum kendimi.
Zaman akýp gidecek, bende kabulleneceðim
Belki aðlayarak küçülüp,
Belki gülerek büyüyeceðim
Farzet ki bir gün bir yerde
Mutluluða rastlayýp,
Týpký çocuklar gibi bende sevinceðim.
22:15__07.10.04
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.