HANLAR YALAN SÖYLEMEZ
Ömür bir yol,insan bir yolcu
Yatar yürür,kalkar yürür
Hepimizin sýrtýnda bir küfe
Bazen görünmez bazen görünür,
Küfeler renk renktir görebilene
Beyazdan siyaha her ton bulunur,
Aklýnca uyanýktýr kimi yolcular
Kara küfelere beyaz sürülür...
Ömür bir yol olur da
Hanlar olmaz mý...
Yalnýzlýk aykýrýdýr ademoðluna
Arar ’yükü paylaþacak biri bulunmaz mý?’
Herkes baþka bakar saðýna soluna
Kimi ’eziyet çukuru’ndan doldurmuþtur küfeyi
Kimi týrmanmýþtýr ’sevgi daðý’na
Üþenmeden, emek emek üstüne
Kiminin küfesi gönül dolu,kiminin para
Kiminin ki buz tutmuþ, çýkmaz bahara
Kimi sýmsýcak sevgi,kimi dert sosu
Kimi zifiri karanlýk
Kimi ZÝYA dolu,kimi loþ
Kimi leþ gibi fesatlýk,kimi gül kokusu
Bazýsý az çok dolu,bir çoðu boþ
Ak-kara duygulardan yürekler sarhoþ
...Ýnsan söylese de
Hanlar yalan söylemez
Dökülür küfeler yatsýya kadar
Akkoyun-karakoyun misali...
Kimi saftýr bilmez garibim
Demir yüklenmiþtir cevher sanarak,
Kiminin ki gaftýr görmez garibim
Baþýna dökülen ’sevgi gelincikleri’ni,
Kimi cindir
Cin gibi çarpar pis küfeyi yüreklere
Açtýrma küfeyi der baðýrýr zehir saçarak
Serde var ya durmamak,duramaz açar
Yüreðin kanar üzülürsün,kalýrsýn naçar
Uyuþur ellerin,buruþur duygularýn
Baþtan ayaða fitne-fucurat saçar
Bin parça olur hücrelerin
...Ýnsan söylese de
Hanlar yalan söylemez
Dökülür küfeler yatsýya kadar...
Ömür bir yolmuþ,ben de yolcuyum
Ýçimde burukluk,sýrtýmda küfem
’Sevgi gelincikleri’ dolup taþmakta,
Kof küfeleri küfe sananlar
Hayretler içinde ürküp kaçmakta
Unutma ademoðlu..!
’Küfen neyse sen o/ sun’
Ben benim,küfem benimdir
Dökmeden yürümeye alýþtým artýk
Ben seninim hakedersen,küfem senindir
Çünkü dökülen ’sevgi gelincikleri’..!!!
...Ýnsan söylese de
Hanlar yalan söylemez
Dökülür küfeler yatsýya kadar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.