Gelde konuþ diyorlar, kafa ayrý ruh ayrý, Aðýz kýpýrdar ama, sanki beden konuþur. Beyin cinneti oynar, benizi sorma gayrý. Öfkeden kýzaran yüzde, soðuk terler oluþur.
Rolümüz ezberedir, anlaþýlmaz çoðu kez. Konuþan ne konuþur, dinleyen bile bilmez. Kibarýn kelamýna, iþ havale edilmez. Nara çýkan boðazda, ses hýrýltýya dönüþür.
Cahillerle ile tartýþan, âlimler de yenilmiþ. Ýlmi hakikatlere, cahilce itirazlar edilmiþ. Konuþana bakanlar, zanneder adam ermiþ. Kalpte kararma baþlar, nokta nokta birikir.
Sukut altýn söz gümüþ, derler atalarýmýz. Halde yaþanýyorsa, bilgidir lazýmýmýz. Bu edeple yetiþsin, oðlumuz ve kýzýmýz. Yaþanýrsa güzellik, sözde fayda oluþur. Mehmet DEMÝREL 26.09.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.