-Sarıkamış Şehitlerini Anarken-
-29 Eylül Sarkamýþ’ýn Kutuluþ Günüdür-
Tipinin hýzýna ayak uydurup,
Boranýn içine dalmýþtýk oðul*...
Karlarýn üstüne konup oturup,
Kardan adam gibi olmuþtuk, oðul...
Erzurum’da bölük bölük bakýldýk,
Köprüköy,Azap’da yýktýk, yýkýldýk
Soðuk ateþlere yandýk yakýldýk,
Ara-bir çaresiz kalmýþtýk, oðul...
Saðdan soldan asker gayret gösterdi,
Kim bahtýný böyle bahtsýz isterdi?
Kader aðlarýný tipide gerdi,
Karakýþ’ta kýna çalmýþtýk, oðul....
Yeniköy,Handere,Çambar Daðý’nda
Çakýrbaba-Bardýz yolu saðýnda,
Kimin ne var ise daðarcýðýnda
Parça parça azýk bölmüþtük, oðul...
Allahekber sisli,soðuktu o gün,
Benizler donuktu,soluktu o gün,
Þehitlik çýkýlan doruktu o gün,
Son rekât namazý kýlmýþtýk, oðul...
Yürürken ayakta donanlar vardý,
Çok gece, gündüzü sis tipi sardý,
Her taraf borandý,her taraf kardý,
Çoðumuz donarak ölmüþtük, oðul...
Biz bize sarýlýp öyle ýsýndýk,
Soðanlý,Çamurlu,Kumru’ya sýndýk,
Yalvardýk Allah’a, ona sýðýndýk,
Biz bizle cenneti bulmuþtuk, oðul...
Elbette paþalar memnun deðildi,
Þehitler orduda yekun deðildi,
Aslýnda gökyüzü yere eðildi,
Yere göðe öyle dolmuþtuk, oðul...
90 bin hikaye, 90 bin hayat,
Tarihin talihi oldu kabahat,
Ýzzet’li Enver’in suçu yok fakat,
Dört yandan ölmeye gelmiþtik, oðul...
Nihayet bahara çevirdik kýþý,
Biz olduk daðlarýn solmaz nakýþý,
Bir yürek yaparak Sarýkamýþ’ý
Bu vatan uðruna solmuþtuk, oðul...
Bugün o daðlarda çiçekler gâni,
Þahitler diyor ki: vallah,billahi,
Þehitler konuþur, dinler Senani,
Ölüme her defa gülmüþtük, oðul...
Duyup iþitenler hayret dediler,
Bu nasýl cesaret,gayret dediler,
Tarihe þan verdi,þeref verdiler,
Ölmeyi bilmiþtik, bilmiþtik oðul…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.