Ýçim yanýyor kor kor, dilim de alev alev
Yýkýldýn be yýkýldýn ýzdýraptan koca dev
Eskiden hep aðlardýn âlem-i Ýslâm için
Þimdiyse susuyorsun, istihza ile, niçin?
Âlem-i islâmda dolaþtým ben mektep mektep
Kalemler kýrýlmýþ ve uçup gitmiþ mürekkep
Camiler tekelleþmiþ, cemaatse mal olmuþ
Hutbelerin mevzusu, içi boþ masal olmuþ
Fabrika iþçisi, camide Haccâc-ý zâlim
Nereye kadar gider bu hevâî mezâlim
Mektep mezunu imam, baþkana kul köledir
Almanya’daki camilerde, durum böyledir
Gelen imamlar ise, paraya tamah eder
Bir ev almak içinse camide semah eder
Akýncý ruhu ölmüþ, imân âteþi sönmüþ
Kalp yüzünü kabeden mala mülke dönmüþ
Âteþe olmak için, deðiþir hep tüzükler
Altýn oluverir takýlan gümüþ yüzükler
DÝTÝB’in camileri, kime tapulu aceb?
Diyanet anlaþmayý bozsa ne olur aceb?
DÝTÝB’i Diyânet diye yutturdular bize
Gerçek sahibini de unutturdular bize
Diyanet karýþamýyor DÝTÝB’in iþlerine
Ancak imam gönderir, gelirse iþlerine
Diyanet’e sesleniyorum anlaþmayý bozun!
Bitsin, ortaya çýksýn, artýk bu mahfi oyun!
Halk DÝTÝB’i Diyânet bilip yardým ediyor
Devlet bunu, uzaktan, keyifle seyrediyor
Benden demesidir, yakýnda kokusu çýkar
Bir çýkarsa bu koku, ortalýðý tam yýkar
Beþ kuruþ dahi vermem bu DÝTÝB çetesine
Rezalet derecesi varmýþ son kertesine
Kadýn peþinde koþanlar þimdi orda baþkan
Dinden sorumlu olmuþ o zampara yapýþkan
Diyanet’e diyor ki karýþma teþkilata
Tapularý boþverin, al buyur çikolata
Dinden uzak adamlar dînî dernek kurdular
Meslektaþýmýn oturacaðý koltuða oturtular
Mavi, yeþil bereler olmuþ beyaz takyeler
Süleymancý ve nurcu yazýlmýþ o künyeler
Býyýklarla edilmez dinde gerçek temâyüz
Temâyüze kâfidir namuslu nurlu bir yüz
Kýlda kerâmet yoktur, yakýþsa da aðbiye
Ýstersen gidip sor Abdurrahman Çelebi’ye
Ziraatçi Zühdü’ye emânet sohbette din
Kuzu kuzu dinler ilahiyatçý Hayreddin
Hiç utanmadan geçer, imam olur müftüye
Kamet müftüye düþer ve imamlýk Zühtü’ye
Eline kitabý almýþ, ,,tek benim imam’’ diyor
Ýki kitap okumuþ ,,ilmim tastamam’’ diyor
Üçüncüyü okusa ,,allâme-i’’ diyecek
Dödüncüyü de okusa ,,cihâným’’ diyecek
Vallahi istiyorum, kapansýn Ýlâhiyat
Nerde kaldý ulûmda ehliyetle liyâkat
Cemaate ait ol, gerek yok liyâkate
Cemaatte aðýr basar kefe sadâkate
Yeter artýk Allah’ým! Bu hâle isyâným var
Bülbül-ü Akif gibi, bin âh û figâným var
Ýtikbâl-i Ýslâm’dan Yarabbi gümâným var
O adýna ettiðim bir ahd u peymâným var
Vergisini vermeyen ,,aðbiden’’ âðâhým var
Mahkemeye vermeye içimde peymâným var
Ýcâzetsiz imamlar, yeþil sahada maçta
Hakiki imamlarsa bir tekme ile taçta
Ne hâcet var mektebe, yýllarca okumaya
Gözleri kýsa kýsa, ilimler dokumaya
Kýrmýzý kitaplarý indirirler raflardan
O sohbetleri ise safsata ve gaflardan
Kuran’ýn rahlesini, Risâle-i Nûr kapmýþ
Baþka düþüncelere, kâri onu sur yapmýþ
Risâle-i Nûrlarda meknûn durur inciler
Onlarý kömür görür kalbi kara zenciler
Üstâd! Sen de garibsin bu âlem-i Ýslâm’da
Aceba neler derdin olsaydýn bu hengâmda?
Kitaplarýn da düþmüþ cühelânýn eline
Tek adýný dolamýþ þakirdler, o diline
Üstâdým! Unutulmuþ, kitabýn muhtevâsý
Cidden tebdîl edilmiþ Kuran’ýmýn fehvâsý
Hadisler zikredilmez ilim meclislerinde
Bir þahsýn adý var zebân-ý necislerinde
Keþke birgün dinlesen Risâle sohbetini
Kendi gözlerinle görsen dinin akýbetini
Birgün davet edildim hikmetli bir sohbete
Sohbet bitti, baþladýk imamla muhabbete
O sýrada maç vardý, karþý televizyonda
Konuþuyorduk seyrederken hafif tonda
Hýrvatistan’a maðlûb iken Milli Takýmým
Birden iki gol attýk ve dedi ki imamým:
Þu an Amerika’da futbolcu Hakan Þükür
Hocaefendiye demiþ ki, bir oku, üfür!
Hocaefendi dua etmiþ Milli Takým’a
Böyle kazanmýþ maçý Türkiye bir bakýma
UEFA duymasýn sakýn bu dua þikesini
Ýndirir sonra o,Türkiye’nin maskesini
Zaten sonuç malummuþ o zât-ý mübareðe
Ne gerek vardý hocam o zaman bu paniðe?
Adama sormazlar mý, nerden aldýn ilhamý?
Her gece peygamberi görürmüþ, vallaha mý?
Ýmamýn bu laflarý, Hocama hakârettir
Bu davaya, Ýslam’a büyük bir ihânettir
O zâtýn hatýrýna, dilim lâl olup sustum
Öfkeyi de içime hep haykýrarak kustum
Muhlis insanlar da var dedim aralarýnda
Toz, tuz olmayayým dedim o yaralarýnda
Ýncitilmez elbette, su taþýyan karýnca
Ama iþ deðiþir elma yiyen kurt olunca
Hizmet balýna konmuþ oðul oðul sinekler
Boðazlarýnda dursun! yedikleri börekler
Hocamýn kredisi nasýl olsa limitsiz
Su-i istimal edilir vakitsiz vakitsiz
Benim tek muhatabým yalaka çakallardýr
Ve müttaki gösteren o takma sakallardýr
Dil-i suzândan gelir bu feryâd ü figân
Âteþimi söndüremedim oldum da giryân
Duydum ki arýyormuþ caminin biri imam
O çocuklar için kabul edip dedim: Tamam
Aylarca ders verdim çocuklara bodrumda
Þikayet ettim ama ses çýkmadý kurumda
Beni baþkan çaðýrdý o yüce makamýna
Uzun uzun baktý talebelerin rakamýna
Hocam! Anlatýn camide rahmetli Türkeþ’i
Galiba ilk defa gördü benim gibi serkeþi
Muhasebeci girdi tam o ânda içeri
Elinde bir kaðýtla ülkücü yeniçeri
,,Parayý yatýrdým baþkan’’ dedi bizim reis
Ýyi bir þey yapmýþ gibi gülüyordu pis pis
Meðer para Samsun’a, teþkilata havâle
Halkýmýn paralarý, Bahçeli’ye nevâle
Çocuklarýn sýnýfý, penceresiz bir kümes
Yavrular zorlanýrdý alýrken derin nefes
Bu çocuklarým için harcamazlar parayý
Tâ burdan kurtarýrlar vataný, Ankara’yý
Bir nesil ziyan olmuþ, buralarda kime ne
Hiç sevmezler tabi çomak sokaný dümene
Almandan hâmiledir müslüman Türkün kýzý
Sütçü Ýmam’ý yerinde yatýrýr mý bu sýzý?
Hansýn çocuðu karnýnda, soyadý cüzdânda
Bunu duyan vicdâným her gece hezeyânda
Beni bir sen anlarsýn, Âkifim, Arnavutlum
Mezarýndan kalkýp gel! evi virane yurtlum
*Aðlarým, aðlatamam, hissederim, söyleyemem.
Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bizarým*
Akifim! Þu nâþýma yanýnda bir yer var mý?
Söyle, fani dünya kadar þu ruhuma dar mý?
Bana sual sormasýn! kabrimde o melekler
Aðlatýr cevaplarým, kalbimdeki gerçekler
Bir avuç kýzýl kor var sol baðrýmda hüzünden
Her gün alev alevdir, müslümanlar yüzünden
Uzaklaþmýþlar ve uzaklaþmýþýz özünden
Biz çoktan çýkmýþýz Allah’ýn o sözünden
Adam toplamak için partiye, cemaate
Kutsal kelimeler payândadýr menfaate
Ne mutlu Türküm demek Türkiye’de âsân
Yurtdýþýnda söyleyebilmek makbule þâyân
Bana gelmiþ, Türkeþ’i anlat diyor Türkeþ’i
Gurûba yüz tutmuþken Ýslam’ýn o güneþi
Ben olduðum sürece ne siyâset ne Þeytân
Giremez bir camiye asla, gayrisi Hak’tan
Ne verdiniz halkýma, din mi, dil mi, tarih mi?
Kendinizi tenkit gerek, tenkit yoksa kerih mi?
,,Gelin sýnýf açalým’’ dedim bu çocuklara
Ýslam’ýn güneþi vursun bu tomurcuklara
Ecdâdýný tanýsýn, geçmiþini hep bilsin
Ýmanýn nuruyla Batý’nýn þerrini silsin
Ýman olsaydý bu çocuklarýn saf kalbinde
Alman’ýn çocuðu olmayacaktý rahminde
Din, dil ve hiss-i namus kaybolmak üzeredir
Ülkücüde laf kürre, eylem miktâr-ý zerredir
Anlatamadým bunu, bu câhil dertsizlere
Kâfir arýlar daha çok konar, Nergiz’lere
*Irzýmýzdýr çiðnenen, namusumuzdur doðranan
Ey sýkýlmaz, aðlamazsan bari gülmekten utan*
*Saygýsýzlýk elverir... Bir parça olsun arlanýn:
Vakit çoktan geldi, hem geçmektedir arlanmanýn!*
Yerim ben yerim böyle bir milliyetçiliði
Ne yapayým Ýslam’sýz bir kavmiyetçiliði
Yeter artýk býktým ben, bu içi boþ laflardan
Tiksiniyorum artýk bu kafasý koflardan
Ecdâtla mefâhir, necib milletin ahfâdý
Onlarla mefâhir mi aceb þanlý ecdâdý?
*Ýstemem dursun o pâyansýz mefâhir bir yana...
Gösterin ecdâda az çok benzeyen bir kan bana! *
*Ýsterim sizlerde görmek ýrkýnýzdan yâdigâr!
Çok deðil ancak! Necip evlâda lâyýk tek þiâr.*
Almanya’ya kaç defa geldin Sayýn Bahçeli?
Sordun mu halimizi baþa geldin geleli?
Kaderine terk edilmiþ burada üç milyon Türk
Gel gör hallerini de geleceklerinden ürk!
Tayyib’i al yanýna, Gandhi’yi de unutma!
Gördüðün manzaradan sakýn dilini yutma
Size kendi ellerimle börekler açarým
Yollarýnýza da kýrmýzý güller saçarým
Ýsteyene bira ve kahve ýsmarlarým
Hatta evimde misafir edip aðýrlarým
Varýnca vatana, Mecliste sor baþbakana!
Ne yaptýn bu millete sekiz yýldan buyana
Bunlarý sor ey muhâlefetü’l-muhâlefet!
Ýþte o zaman verir halkým sana vekâlet
Hiç sordun mu ne yapar buradaki dernekler?
Nerelere harcanýr ödenen ödenekler?
Eðitim gecesi düzenledi bizim dernek
Katýldýk oraya biz, eþ dost ve ailecek
Ben de o caminin hocasý olduðum için
Bana dendi ki konu: Aile, çocuk ve din
Fikren hazýrlanmýþtým eðitim gecesine
Meðer gelmiþiz biz, dernek eðlencesine
Bir baktým bizim Bedia Akartürk sahnede
Bir asýldý Zahidem’e, dert bin oldu sinede
Ardýndan da çekince Çek Deveci Develeri
Bir görecektiniz meydanda bizim develeri
Tam üç saat bekledim üç beþ dakika için
Bir fýrsat gelmeyince, düþündüm için için
Oturup bir köþeye, yýrttým o kâðýtlarý
Yükseldi gözlerimden kalbimin aðýtlarý
Eðitim meselemizi anlatýrým sandým
Ama yine onlarýn o laflarýna kandým
Ben ayda alýrdým iki yüz yetmiþ Euro
Bedia’m ise iki saatte tam bin Euro
Bizim baþkanýn kýzý, bir ,,polanla’’ evlendi
Bu duyan dertli sinem, alev alev alevlendi
Baþkaným! Kurtardý mý Bedia namusunu?
Benim kadar vurdu mu duvarlara usunu?
O gece dernek parasýyla yeyip içtiniz
Göbekler ata ata kendinizden geçtiniz
*Zevke dalmak þöyle dursun, vaktiniz yok mâteme!
Davranýn, zîra gülünç olduk bütün bir âleme*
Ne olurdu çocuklara harcasaydýk parayý
Belki sarardýk biraz kanayan bu yarayý
Çocuklar konuþamýyor, anadilini artýk
Ahlak gitmiþ, dil gitmiþ, bekâret zârý yýrtýk
Derdim dünyadan büyük, bense bir karýncayým
Namlusuna mermi sürülmüþ bir tabancayým
Aradýklarý ,,dertli baþ’’ deðil, yaðlý kuyruk
Kuyruk olamaz benim gibi baþýna buyruk
Yangýn var alev alev, bir damlacýk su yok
Bakan gözlerde bile, bir damlacýk su yok
Dilim alevde yandý, bu yüzden böyle kýzgýn
Sen de yan ki kurtulsun payimâl olan ýrzýn
*Gitme ey yolcu, beraber oturup aðlaþalým
Elemim bir yüregin kâri degil, paylaþalým*
*Ne yapýp ye’simi kahreyleyeyim, bilmem ki?
Öyle dehþetli muhitimde dönen matemki!*
Baykuþ Þahbaz
Kelimeler:
Agah: Bilmek, haberi olmak
Peyman: Yemin
Giryan: Aglamak
Payimal: Ayak altýnda ezilmiþ