duydum seni düþlüyormuþ ayrýlýklar,
þimdi:
bir bulut kadar hafif,
bir kurþun kadar aðýr kafam...
mektebin þen kýzýsýn,
dilindeki þarkýlar neden yalnýzlýða ait?
neden üzüntüden yana makamý?
gamzelerinde kederlerin kalabalýðý...
kelebek kadar narin düþlerin,
dilenciye sadakadýr gülüþlerin...
ben mahallenin aðýr abisi,
buluttan nem kapar misali.
elimde tespih yok be Aysel’im
gönlümde hasretini çekiyorum.
efkarýmý þiirlere ekiyorum,
gülüþlerini boyadým maviye,
artýk özgür kalacaklar.
kahkahalar uyandýracak karanlýklarý,
az kaldý...
"ay" çýkacak yüreðimde,
"sel" duracak gözlerimde...
-inan bana.