---Aslında İNSAN---
Oysa hep beklediler, sabýrla ve özlemle penceredeydi gözleri
Kulaklarý merdiven boþluðunda, bir týkýrtýya hasret yürekleri
Siz unuttunuz onlarý oysa eðlenceli þehir hayatýnýn saatlerinde
Biz unuttuk onlarý bitmek bilmeyen iþlerimizin arasýnda
Umuttuk oysa, sevinç ve mutluluktuk onlara
Yýllar öncesinden biriktirdikleriydik onlarýn
Servetleriydik belki de çoðunun,
Ali amca’nýn o udunun bir notasý, Fatma nine’nin tülbentinin oyasýydýk
Bir mendili, bir çorabý çok gördük onlara
Belki büyük paralar kazanamadýk bu hayatta
Ama elimizdekileri umarsýzca harcamaktan hiç geri kalmadýk
Oysa bir gülümseme, sýcak bir merhaba, bayram sabahý öpülecek elleri vardý
Biz her geçen gün unuttuk kendimizi, benliðimizi yitirdikçe yitirdik
Özümüzden kaçtýk koþar adým sanki hiç yaþlanmayacakmýþýz gibi
Geçmiþimizi unuttuk, geleceðimizi hiç düþünmedik
Onlar bizim yaþlýlarýmýz deðillermi ? Bizim anne ve babalarýmýz ?
Yýllar öncesindeki ilkokul öðretmenimiz Ferda haným, ilk harfleri bize öðreten
Kimisi en sancýlý günlerimizin aðrý kesici doktoru Mehmet amca deðil mi
Ya Hatice teyzemiz... Ahh Hatice teyzem, elinden ne de çok börek yedim senin
Hakkýnýzý helal edin, biz size layýk olamadýk...
Ne öðretmenimize öðrettikleri ile birer cümle kurabildik
Ne bizi ayaða kaldýran doktorumuza koþtuk bu saðlýklý bedenimizle
Hatice teyzenin elinden yediðimiz börekleri unutalý kaç aþk sýðdý ömrümüze
Biz ne yaptýk o insanlara, nasýl teþekkür ettik ???
Bari özrümüzü kabul edin, hatalarýmýzdan büyük özrümüzü...
NOT : Darülaceze’de kalan ömürlerini huzur içerisinde tamamlamaya çalýþan nicelerine... Ali amcaya, Ferda Öðretmenime, Havva Anneme ve isimlerini yüreðime yazdýðým nicelerine... Hepinizin ellerinden öpüyorum... Size layýk olamadýk...
Mesut DAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.