Sýkýntýlý günler yaþýyoruz
Paramýz yok,
Evin çatýsýný açtýk,
Malzemeler veresiye alýndý
Ustalar veresiye çalýþýyor
Yaðmur yaðacak diye
Hanýmla sýk sýk kavgalýyýz…
Üzülüyor, aðlýyor, sýzlýyor
Yaðmur yaðýp eve dolacak,
Eþyalar ýslanýp atýlacak diye.
Korkuyor elbet…
Boþuna telaþ ediyor aslýnda
Beni de yok yere üzüyor.
Yorgunluktan,
Çaresizlikten,
Caným burnumda,
Öfkeliyim…
Biricik hasta,
Aydýn’a doktora gitti.
Ne tuhaftýr ki,
Bugün ikimizin de doðum günü…
Ne güzel deðil mi?
Evet çok güzel…
Bugün 7 Eylül.
Kýzýmla benim
Doðum günüm…
Canýmdan çok severim kýzýmý.
Ben ona daha ”Biricik” demedim…
Adý Melek amma
Kalbimdeki adý “ BÝRÝCÝK…”
Bu þiiri ona yazdým.
Ve ikimize…
Mektup gibi oldu amma olsun
Sevgiyi anlatmak
Sevgiyi yaþatmak önemli olan…
Biricik benim her þeyim
O da seziyor bunu amma,
Henüz tam anlamýþ deðil.
O hasta, o rahatsýz
Aklým onda, içim yanýyor…
Gözlerim yaþardý yine
Þimdi yaþ yaþ
O görmüyor ki…
Fakat hissediyordur mutlaka.
Ona sevgimden aðlýyorum þuan…
Bunu bilmiyor
Ýçimde bir korku var
Sebebi belli deðil…
Belki onu çok sevdiðimden
Belki yitirmekten
Belki bir gün
Temelli kaybetmekten
Korkuyorum…
Onsuz
Onun sevgisi olmadan
Ne yaparým ben?
Belki yaþayamam…
Onu o kadar seviyorum ki
Anlatamam.
Evet, evet yaþayamam.
Seni çok seviyorum
Kýzým “ Biricik “…
Ben sensiz yaþayamam.
7 Eylül 2007
Baban
Suat TUTAK
Günlerden Cuma.