YALNIZIM ANNE

Yalnýzým,
Yüreðim yanýyor anne…
Unut diye geldiðim gurbet,
Daha da sevda katýyor sevdama…
Unutmak mümkün mü anne,
Bize nasip deðilmiþ vuslat…

Adý geçen þarkýlarý dinlemiyorum,
Þiirlerimde yer vermiyorum adýna.
Ceza versem de adýný yazan kalemime,
Rüyalara engel olamýyorum,anne.
Hep ayný ses,
Hep ayný gülüþ…
Uyanýyorum gel deyiþiyle…

Gün geçtikçe eriyorum anne.
Babasýnýn inadý yaktý bizi…
Ýki beden, tek yürektik; ayýrdý ikimizi.
Bilmiyorum o mutlu mu anne?

Eðer hayat doðumla ölüm arasý bir yolsa,
Galiba geldim yolun sonuna…
Hep ayný kavga beynimde,
Unut diyorsun,
Anma diyorsun adýný,
Unutamýyorum,
Ýlk aþk unutulur mu anne?

Yine geldi hemþire,
Bir sürü ilaç elinde.
Mehmet’in uyusa da,
Rüyalar uyumuyor anne…
Anla artýk beni,
Ne olursun anla.
Bak þu dökülen gözyaþlarýma,
Avutma beni; erkekler aðlamaz diye,
Bak aðlýyorum aðlýyorum anne…
Unutmak ne mümkün;
O’nu ölümüne seviyorum anne….

------- MEHMET ASLAN----------
Sarayköy-24 Eylül 2010 Saat.23.44


Sosyal Medyada Paylaşın: