düşlerimde kaldı sevdam ( bosluk ve gölge )

Sen gittin sen,tüm gidenler gibi…beni tamamladýðýný düþünürken,yine yarým kaldým.tebessümün takýlý kaldý yüreðimde…
sonu yok,ýþýðý yok,ýssýz bir yolda sessiz kaldý sevdam.
korkup kaçtýn beklide bu sevda dan !
sýðdýramadýn kalbine,taþýyamadýn doðru dürüst…
bu kadar çabuk pes ediþinde bundandý belki ?
baþka cümlelerin ardýna sýðýnman,yalan sevdalara kapýlman bundandý iþte.
gözlerine baktýðým zaman hayat bulurdum.
öyle güzeldiler ki…sanki hayat saklýydý içlerinde !
birden kapattýn o gözleri…aldýn benden hayatýmýn en beyaz siyahýný.
sonrasý ;kalp aðrýlarým,baþ aðrýlarým,haykýrýþlarým,hýçkýrýklarým….
yaþadýklarýmýn kötü bir kabus olduðunu düþleyip,geçecek diyordum,
olmadý,geçmedi hiç bir þey artarak daha da çoðaldý.
piþmanlýklar sardý çevremi,keþkeler birikti içimde,acabalar dolaþýp durdu kalbimde…ama yinede hep sen vardýn ...
gökyüzü zifiri karanlýkken,pembe bir dünyada elele bu sevdanýn içindeydik senle…
ve birlikte sonsuz olmaktý temennimiz.
çocuksu düþlerimiz vardý,sadece ikimizin olduðu…
zamanda uzun,yaþamda kýsa olan bu aþkta;
en güzel sevinçleri,en güzel anýlarý paylaþtýk,sevdaya dair çok þey öðrendik. sevmeyi,gülmeyi ve terk etmeyi öðrettin bana,yaþamýn sevince anlam taþýdýðýný gösterdin…
sevdim seni !can verip yollara düþecek kadar,
kimsenin gücü yetmeyeceði kadar sevdim.
uykularýmýzý paylaþtýk seninle,bir gece deðil gecelerce uykusuz kaldýk.
aþkýmýz için zamansýz sevdik birbirimizi,umarsýz,çýkarsýz,yalansýz…
dünyalara sýðmayacak aþkýmýzý küçük yüreklerimize sýðdýrdýk,
ayrýlýklarýmýzý yaþanmamýþ saydýk,
öyle ki hep birlikte olmalýydýk.
sözler verdik birbirimize tutamayacaðýmýzý bile bile
sonra ayýrdýlar bizi; kimseler düþünmedi !seni,beni,sevgimizi.
sensiz hayat yoktu.söz vermiþtim sana,sevdama söz…
yaþayamazdým…bu sevdayý içime gömüp,seni býrakamazdým.
aldýrýþ etmedim kimseye ayrýlmadým senden.
sonra sen istemedin beni,sevdamýn taþýyamayacaðý sözler söyledin,bu aþký hançerledin…sevdiðim ne yapar bile demedin,ama ben býkmadým…
þimdi ise ayrýlýðýmýzýn en karasýnda kara sevda oldu sevdam.
sen belki unuttun,ama ben unutmadým,unutamadým.
yeniden baþlamak için çok çabaladým,olmadý,nafile…
sadece düþlerimde kaldý sevdam…
þimdi sen yaþýyorsun,beni öldürdün,yüreðinde bana ait bir iz bile yok.
hatýrla söz vermiþtik sevdamýza,yaþadýkça bu aþkla beraber olacaðýmýza…
her akþam bundan böyle bekleme yolumu gelmeyeceðim
belki böylesi daha iyidir
senin yokluðun ýzdýrabý hafifler
bunu sen istedin sevemedim diyemedim
eline bir fýrsat geçti
sonra benden faydalanýp beni gönlünden atmak istedin
herþeye raðmen seni çok seviyorum
deli diyeceksin bana ama ne çýkar sen gerçek aþkýn manasýný nefretin aþk olduðunu bilemesin ki
seneler su gibi akýp gidecek
ve sen baska þehirlerde olacaksýn
ama unuttuðun yerlerde seni hatýrlayacak birisi olacak
seni seviyorum daima
zaman tesadüf seni yolunun üzerindeki mezarlýða doðru itecek
karamsar düsüncelerle ilerleyeceksin
gözüne bir mezar taþý iliþecek bakacak ve ansýzýn af dileyeceksin benden
ömründe vermediðin bir gül demeti býrakacaksýn topraðýma
ve tekrar geri döneceksin selvilli yollardan
bir zelzeleyi andýran titrekli dizlerinle aðlamaklý gözlerinle
evine çocuklarýna ve mutlu yuvana döneceksin beni hiç unutmayacaksýn zalim...
Sosyal Medyada Paylaşın: