Bana ne hangi günde olduðumuzdan
Ýçerimde fýrtýnalar varken…
Ne ocak ne þubat
Hatta ne de temmuz
Olamaz artýk merhem
Yarama...
Sokaklardaki divaneleri,
Onlarýn ezik hâllerini,
Gözlerindeki umutsuzluðu
Görün n’olur görün...
Kimse sormasýn bana saat kaç…
Son gördüðümden beri onu
Asýrlar geçti sanki.
Nerdedir gözleri?
Nerdedir!
Boðuldu mu gözyaþlarýndan…
Bir bilsem yerini,
Kulaçlarým okyanusu
Sýzlasa da kollarým,
Yüzerim sonsuza dek...
Nedir bunun adý,
Özlem mi,
Sevda mý?
Kimse bilemez...
Bu kabuksuz yaranýn
Yarasý bir maðmadýr,
Oturur varlýðým ortasýna...
Büker boynunu
Öyle...
Yansa da susar dili...
Uzatmaz elini
Öylece çöker yere...
Neden hep nemli ki yerler,
Neden derinlerden
Çok derinlerden
Lanetler okunur adýma?
Çeneme süzülen þu yaþlar
Tek tanýðýdýr ýzdýrabýmýn...
Gökler sen biliyor musun,
Gördün sen onu...
Unutmazsýn bir kez gördüðünü...
Hadi rüzgârýný yolla;
Nefesinden bir nefes çalsýn,
Üflesin yanaklarýma...
Bu gün günlerden: nisan
Aylardan: ömür
Vakit: gitme vakti,
Adým: kimsesiz...
24.9.2010
SERAP HOCA