uykusuz birinden birkaç satır...

bir ben bir de ay ýþýðýna yorgan kara bulutlar var yine sessiz gecede...
ne yýldýzlar býktý ne de biz uykusuz gecelerde sabahý beklemekten....
dert ortaðýmýz oldu ara kalmýþ camdan usulca içimize iþleyen rüzgar....
’’yok ben çözemiyorum bu hayatý’’ diye geçen kaç gecenin sabahýnda
umutlara býrakmadý ki yerini korkularýmýz...
iþte yine öyle bir gece...
gitmek istiyorum bazen ayaklarým beni nereye götürürse...
bazen kaçmak... insanlardan, sokaklardan, anlamsýz bu kargaþadan...
bazen susmak istiyorum konuþmayý hiç öðrenmemiþcesine....
bazense haykýrmak... içimden ne geçiyorsa... duymayan tek bir varlýk kalmayacak gibi...
bazen dursun þu dünya istiyorum...
dursun zaman... zaman dursun ve ben de durayým...
sözsün ýþýklar, kapatayým gözlerimi, geçmesin milyonlarca soruyla boðuþan aklýmdan hiç birþey...
sonra çok derin bir nefes alayým... tüm vücudumda dolaþsýn... ciðerlerimi yaksýn ilk nefes gibi..
benliðimde ilk kez hissedeyim o duyguyu...
bir diriliþin hikayesi gibi...
derin bir uykudan uyanýr gibi...
sonra dönmeye baþlasýn yeniden dünya sanki hiç durmamýþ gibi...
silinsin ömrümüzden bir dem daha akan zamanla beraber....
ama hissetsin ellerim dokunduðu herþeyi...
bakmak kafi gelmesin yaþ dolu gözlerime... görsün...
sonra iþitsin kulaklarým nerde ne yaþanýyorsa...
çýkayým istiyorum bu rüya aleminden...
gerçeði istiyorum...
ben yalnýzca ben olmak istiyorum...
hayat sen mi benim içimdesin ben mi senin bilmiyorum...
sen benim içimdeysen hakimiyet bende..
ben senin içindeysem kalbin de beynin de benim elimde....
Sosyal Medyada Paylaşın: