Kaybolmalý insan, Kendi tenhalýðýnda, O ýssýzlýk ortasýnda. Yeniden çoðalmalý, Sonbahar kýzýllýðýnda. Nadas topaðý gibi, Kendi yalnýzlýðýnda Bereketlenmeli. Üþüme tedirginliðinde, Gezinmeli. Eski bir tanýdýk aramalý, Duymalý sessiz çýðlýklarý, Duymalý...... Yalnýzlýklarý, Sahte gülüþleri, Eliyle yüreðini alýp, Cehennem ateþinde, Yana yana yürümeli. Hatýrlamalý insan, Doðarken aðladýðýný, Çocukken düþtüðünü. Ýlk aþkýný... Ve terk ediliþleri. Yalnýzlýðý. Kimsesiz ve karanlýk odalarý, Pýrýl pýrýl bir yaz güneþinde, Nasýl üþüyüp titrediðini. Unutmalý yada, O ilk kekremsi öpüþleri. Dudaklarda kalan, Bahar nemliliðini. Kaybolmalý insan, Morarmýþ göz altlarýndaki Hayatýn yorgun çizgilerinde. ÞÝMDÝ BÝZ(MÝ)?? Kaybolmayý sevdik. Adsýz acýlarýmýzda O dinlerdi. Ben anlatýrdým, Ama o kaybolurdu, Hiç kimse onun kadar, Öteki olamazdý... Ve hiç kimse öylesine, Van Gok sarýsýný, Taparcasýna tapmazdý. Ve bir yaným onunla, Bir yaným ihanetimle, Beni öylesine, Aldatmazdý... Ve sonunda ikimizden, Bana kalan? .... Yumurta çürüðü hayatý, Þekillendirip, Coðrafyama sýðdýrýrken, Çizdiðim atlasý resm edip, Sýrtýmdaki heybeye koydum. Birbirimizde yokluðu sevdik. Kavgayý..... Ve sonrasý seviþmeleri, Ve çocukluðu sevdik. Kendimize surlar örüp, Kapýsýz býrakmayý sevdik. Ýçimizde acýlar... Örümcekler baðlarken, Zaman, Büyük bir acýya, Acýlar direnmeye Direnç yalnýzlýða dolandý... Böylece sevgimiz sevmediðimiz, KALABALIKLAR YALNIZLIÐINDA Yitip gitti... Nurcan Kapcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
SİLİYE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.