tutunacak bir dal arýyor insan! sýðýnmak amacýyla, kimi sefaleti yaþar! kimi dargýndýr hayata, sende!...iþte sende!..
böyle býraktýn çaresizce giderken! neden? anahtar nedir bilmezdim, ilk defa anahtarla açtým kapýyý; yoksun yok! bomboþ odalar sensiz kokuyor çalmadýk kapýmmý kaldý! söylenmedik lafýmmý kaldý.
bir günde yaþlandý anýlarým! birgünde koptu fýrtýnalarým, sokaklara vurdum kendimi, köþe baþlarýnda þimdi; en sevdiðim yanlarým.
artýk giremiyor ayaklarým! girmiyor sensiz içeriye, kahrolasý adýmlarým, ilk defa sensiz olmayý yaþadým; senin týrnaðýn olamadým. sen böyle deðildin sen yeþil bakýnca güzeldin gittin..terkettin.
neyi erken yaþadýysam, bilirimki yanýlmýþým biliyormusun; umudumu kaybetmedim ben,ben varya ben inan sensizliði haketmedim. mahallenin hiç tadý yok. sokaklar sensiz ,sessiz! herþeyin bir çaresi olsada bile; çaresizim...çaresiz.
duygularýnþair
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet sancak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.