Gemiler demirler limanlarýma zaman zaman, Kimi tersaneden yeni çýkmýþ, Kimi hayli eskice. Uzundur bazýsýnýn konukluðu, Mülteci aþklar gibi. Kýsacýk bir zamana sýðdýrýr kimisi, Sonsuzluðu. Eskicelere denecek söz yoktur. Almýþlardýr zira yaþamdan yüklerini, Taþýyabildiklerince, Yaþayabildiklerince. Yeni mamul gemilerdir asýl, Beni hüzne sürükleyen. Tüm umutlarýný hýrçýn dalgalara atmýþ, Eskiden daha yýpratmýþlar kendilerini. Tüketmiþler gencecik yaþta , Umudu,mutluluðu... Ne gördü ,ne yaþadý kimbilir? Böylesi umutsuzluða kesmiþ. Býrakmýþ kendini poyrazlara, Vurgun yemiþ dalgýç gibi, Sürüklenir oradan oraya... Topla kendini diyesim gelir, Aç yüreðini yelken misali, Okyanusumun serin rüzgarlarýna. Unuttursun sana olanca sevgisiz Yaþanmýþlýklarý Kýrgýnlýklarý,kýzgýnlýklarý Aç kendini sevdaya adanmýþlýklara Sil o güzel gözlerinden akan, Paha biçilmez inci tanelerini. Umutla bak yarýnlara. Mutlulukla yaþarsýn Sevgiyle bakan gözler Sev,sevil dilediðince Yarýnlar senin...
16-Ocak-2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
Üftade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.