Tesadüfe yer yok bu âlemde, Hiçlik denizinde kayboluþ yok. Ýyilikte güzellikte, sevgide nefrette olageldi hep. Hayat sýnavýnda, kazananda kaybedende çok. Kundaktaki bebek deprenirken, Arz da depreniyor, Doðan gün ne getirir, neleri götürür önceden bilinmiyor. Sinirler gergin olduðunda, moraller yüksek olmalý. Olmalý diyoruz velâkin, insanlýk hali yerlerde sürünüyor. Doðruluk, ahde vefa, sadakatli aþklar, çiçektir soldurulmamalý. Depreniþler olacak elbet, hayat bu bunda bereket var. Yeter ki sevgi saygý olmalý, hak hukuk korunmalý. Tepeden bir bak kaynayan bu kente. Yaþam tek düze deðil, hareketler her yöne. Sokak lambalarý cýlýz yanarken, gökte dolunay parlýyor. Ellerinde kürekler süpürgeler, birileri sokaklarý süpürüyor. Þuh kahkahalar çýnlarken, bohem hayatlardan, Çadýrlarda, karný doymayan çocuklar aðlýyor. Her can, ancak kendi çapýnda depreniyor. Ümit dediðimiz Kaf daðýnýn ardýnda deðil yüreðimizde. Yeis beslenemesin, ümidin tomurcuklarý açýlsýn, Açýlan tomurcuk güllerden, hayatýmýza rayihalar saçýlsýn. Doðru yerde yine deprenelim, kýpýrtýmýz kurtuluþa yol açsýn. Yaralamýþsak birini, kýlýç yarasý olsun da dil yarasý olmasýn, Yaþamda her þey zýddýyla tanýnýr, bunlar hayatýn gerçekleri, Böyle yaþanýr hayat insanlýk olalý beri…
Mehmet DEMÝREL 22.09.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.