Namerttir!!

Sen ne kendini bilmez, iki yüzlü birisin,(*)
Senin gibi melun’dan aþ isteyen namerttir.
Sen gibi hayasýzdan Allah bizi korusun,
Senden aðzýma damak, diþ isteyen namerttir.

Diyormuþsun arifim, ben þairin baþýyým,
Ben ki aþk bahçesinde öten bülbül kuþuyum,
Ben her þeyden haberli yüce bilge kiþiyim,
Senden kalfa, çýraklýk, iþ isteyen namerttir.

Dolaþýrsýn gün be gün nefsinin ardý sýra,
Senden ne arif olur, ne de yanan bir çýra,
Yaþlý gönül atýný býrakmýþsýn bozkýra,
Karanlýk gecelerde düþ isteyen namerttir.

Haberin yok bilirim hiç aruzdan vezinden,
Gidiyorsun bilesin sen nefsinin izinden,
Ara sýra dinlesen vicdaný en azýndan,
Senden býrak doluyu boþ isteyen namerttir.

Sen kimsin be arkadaþ, kimdir sana el veren,
Bir mehtaplý gecede demet demet gül veren,
Kendi çalýp söyleyen pabuç gibi dil veren,
Senden üçün yanýna beþ isteyen namerttir.

Þöyle yüzüne bakan kellifelli bey sanýr,
Her tarafý yemyeþil, sular akan köy sanýr,
Karanlýkta yol veren on dördünde ay sanýr,
Kalsam yalnýz baþýma eþ isteyen namerttir.

29.08.2010 Kütahya

(*) Saðda solda ileri geri konuþan, kendisi ve birkaç arkadaþý hariç tüm þairleri aþaðýlayan kendini bilmez birisine ithaf olunur.

Sosyal Medyada Paylaşın: