Sök Kör Şehveti

Hey kuytulara sinen þebnem;
Sök köklerini,
O ýslak, karanlýk,
Günyüzü görmeyen düþünceden.
Bir adým, bir söz, bir eþik;
Ve sonra,
Öyle bir sevgi ki
Koca bir kainat içine sýðar.
Durma vuran kalbin
Kanat çýrpýþlarý bu,
Sevgiyi gönlüne yazan Rab ki,
Sev sevebildiðin kadar,
Sana hiç sýrt dönmedi
Senin yüz çevirdiðin
Kaç zaman
Býkmadý, býrakmadý
Çünkü,
Varlýðýna rahmeti yazmýþtý.

Ey güzeli seven gönül
En güzel sevmeleri bil
Ve dön kendi özüne;
Neden þeytana kulak verir
Onca hakka kapalýdýr sözlerin
Her hücren sana baðýrýyor
Seni senden çok seven
Her an yaratan Rabbin var.

Diyorsun ki,
Ey deli derviþ
Afyon mu içtin nedir derdin
Sevmeyelim mi?
Eþsiz bir tek yaþam mý istediðin...
Bu beden neden farklý
Neden güçlü, güçsüz
Eksik yüksek yanlarýmýz yok mu?
Ýnsan kendini teskin ettiði
Huzur bulduðu eþ deðil mi?

Ah asýl bu iþte dediðim
Kör kaldýðýmýz duyarsýz yanýmýz
Denge deðil mi
Bunca nizam içinde
Ahenk;
Adalet olmadan,
Hak bulunmadan sevgiyi, sevgiliyi
Nasýl buluruz;
Melek diye þeytana gönül vermek mi muradýn
Bilmedin mi?
Bilebildin mi?
Gönlünü temiz bir muhabbete baðlamak ne?
Ne kadar berraktýr içtiðin pýnar
Geldiði kaynak gökler mi?
Yer mi söyle.

(Eylül 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: