bir aðýr dumandýr ki, zindanlarýmda gece, aþk içinde gözü pek, suretini sürükler. yemyeþil gözlerine, bir an gönlüm düþünce, ruhumu bekleyen hýnç, haydi gel sesime der.
ondan bir nefes gibi yýllar beni bürür de, kalkmak, kalkmak isterim, onu kalbime alýp. bir türlü beceremem, çöle kadar yürür de, yazýk, o bir taze gül, bense küften bir þarap.
ardýmdan bir þamata duysam parçalanýrým; onu bir baþkasýna yar oluyor sanýrým, görsem mendireklerde kararan bir ýþýltý.
varsýn, bugün bir çýðlýk kopmasýn boðazýmdan bana hoyrat bir yatak serince kadim toprak bilirim, gitmeyecek, bir ay gibi baþýmdan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüseyin demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.