ÖLÜMSÜZLÜK

Can ý gönülden istiyorum söylemeyi
kalbimden deðil
yüreðimden gelen
hislerimi,
lakin ne yazýk ki yazabiliyorum sadece,
seni daha çabuk yakalayayým diye
atmýþtým konuþan dilimi
peþinden koþarken hýzlanmam için,
ama yanýma bol bol eðlence almýþtým
yolda rastladýðým insanlarý
güldürmek niyetiyle..

Bir bakýma amacýma ulaþtým,
yolda rastladýðým herkesi güldürmeyi
baþardým
ama kahkaha tufanlarýný izlerken
senin izini kaçýrmýþým..

zannederdim ki hiç derdi olmazmýþ
gülenlerin,
meðerse en çok, acý çekenler
gülermiþ
hiçbir þey belli etmemek
saðlam görünmek için,
oysa ani bir artçýyla
en çok onlar zarar görürmüþ
yerle bir olurmuþ tüm neþeleri
enkaz altýnda kalýrmýþ yürekleri..

nerden mi biliyorum?

insanlarý güldürmeyi hesaplarken
parantez içine almanýz gerekiyor
duygularýnýzdan bazýlarýný,
bir kenera ayýrmaný
yalnýzken açmanýz lazým
yaralarýnýzý..

ve ben her gece açýp tuza
banýyorum tüm yaralarýmý
teker teker söküyorum
kapanmaya baþladýðýnda kabuklarýný ki
bakýp bakýp þiir yazabileyim diye..

ve ben ne zaman bir dize yazsam
bir yaþ daha ölüyorum..!
Sosyal Medyada Paylaşın: