Kan gelir gözyaşımdan!

Neler söylense…
Nizama muhtaç bir nefisle kelam edilip yargýlar verilse
Hukuk katledilse, hak ve hakikat ihmal edilse, bir hesap var, ah bilinse
Kýrmadan, gönül diline yaban kalmadan nefesler aþk ve muhabbetle tüketilse



Bundan gayri geriye ne kalýyor…
Ýstesen ve dahi dilemesen de nefes müddetinde soluyor ve kuruyor
Kin ve nefret kalbi yoruyor, sevgi ve þefkati hoyratça buduyor, nüve kalmýyor
Gözler görse, dil söylese, hal sessizliðin kadrinde melalleþse yine de sevda olmuyor



Yüreðinim býçkýn hali gemsiz…
Ne kadar nefsin olsa, aklým hak ve hakikat için aranmadan varsa
Müsrif bir can, kanaat ve sabrý konuþmak için anlatsa, lakin kalbinden çok uzaksa
Hal için aðlamak bir baþka, kan göz pýnarlarýmdan sýzýnca, el açýp yakarmak farksa



Kimseye bir þey söyleyemem…
Yarým asrý geçkin bir ömrün hesabýný elbette ki hakkýyla veremem
Boynum büküldükçe, ruhun hicran damlalarý kalbimle yüzleþtikçe, için yanýyor iþte
Sessiz köþeler, beklenti içinde olmayan nefes, almadan veren gönüller yaþýyor içimde



Secdeye kapanmak istiyor gönlüm…
Lakin þuur ve idrakim, kýt aklým ve hoyrat nefsim bihakkýn geçit vermiyor
Gözlerim bakýyor, dilim susuyor, iradem zafiyetler içinde kimden medet bekliyor
Hani iradem vardý, adamlýk azimet ile farký fark ettiren zamandý, aþk kimlere kaldý




Mustafa Cilasun









Sosyal Medyada Paylaşın: