Seni niçin seviyorum böylesine? Bir gün ayrýlacaðýmýzý düþünerek niçin korkuyorum? Niçin? Duygularýmda ve hafýzamý kemiren tek istek, Her gün seninle olmak, ölünceye dek…
Aðladýðýmý görmeyesin diye, Gözyaþlarýmý gizlice sildiðim, Mesut olasýn diye çýrpýndýðým anlarda bile, Yüreðimi ürperten tek bir korku, Bir gün ayrýlýrsam senden diyerek… Öksüz bir çocuk gibi sevgiye muhtaç Yapayalnýz ve senden ýrak…
Ýnan ki sevdiðim, Ýstemediðimiz bu gerçekle, bir gün karþý karþýya kalýrsam, Sensizliðe ve bunca acýya asla tahammül edemem. Sensiz bir an bile yaþayamam, Týpký, havasýz, susuz ve güneþe muhtaç kalmýþ bir canlý gibi, Yaþayamaz, ölürüm. 01.08.2003 Erman ULUSOY Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.