kasým ayazý dokunur
ýslýk çalan sesinde kulaklarýmda çýnlar dünler
adýmlarým öksüz direnmekte geçmiþe
tan yerinde güneþin hapsinde gülüþlerim
nefesine hükümsüz ömrüm
çýðlýk deðer dudaklarýma
uçuk yaralarým kanar nasýrlaþmýþ sevdama
tövbeden kalan nasipsizliðim
doðar gün batýmlarýnda sersemleþir aðýtlarým
nidalarým yakarýþlarým karamsar
serildi sereserpe kanatlarýma
hüzzam mý adý bu seferi h a y a t ý n
koyamadým öksüzlüðüm takýldý yine
kafam bozuk paramparça sevinçlerim
taþar aklýmýn cahilliðine
mavi dökülür
yine en berak giyotin bakýþlarýmdan
doludizgin sensizlikle
kasýmpatý yapraklarýnýn yeþiline
baðbozumu deðdi ellerim
dünler bitti kerametinde
asýlý kaldý geleceðim
biter mi yoksa kurumuþ toprak yeþilin de
beyazlarým dileklerimde pul pul esermi düþlerime
sonsuz rahmet doðar niyazlarýma
süpriz belki geliþin
kanatlarým sana doðru
bitir artýk bu sensizliði
tut üþüyen ellerimi
kanatlarým kýrýk b i l m e l i s i n
hayat gümüþ çerçeve içinde dolanýr sevinçlerimle...
n.altýn 06/09/2010