vicdan kıblesi

Vicdan kýblesi

sabahýn tomurcuklarý yeni doðarken topraða
saklý kalmýþým sana
karanfil kokan ölüm misali lal olmuþ isyaným sana
bir hesapsa arta kalan yaþanmýþlýklardan
kötüye dair ne varsa öyle küskünüm sana

þýmarýk dünyanýn sahipsiz çoçuklarý ey insanoðlu
mührünü siyahýn al’ýna boyarsýnda bilmezsin gene de/vicdanýn hapsini
her yere ölüm eken medeniyet, maviliklerde uçan uçurtmalarda
yazarým tarihe en koçaman sevgileri

bir duayla baþladým sana olan hesabýma sevgili
hangi renge boyadýysam sevinçlerimi çýplak kaldýlar acýnýn yanýnda
cesetler ekilmiþ tarlalarý hasat eden þu cihana
en temiz fidanlarý eksemde bitmiyor yalnýzlýðým

hani fatihler, aliler hasan hüseyinler
hani isimleri unutulmuþ düþ gecesi yakamozlar
sen misin mevlanayý ibrahimce anlatan
yoksa ben miyim muhammedi geceleri ezberleyen

ölümse yüregimden kopuk giden aldanýþlarým
eylül kokuyor hüznün sokaklarý
nice aðlayýþlarý saklarým en temiz ceyizimde
gurbet belki senden kalan ne varsa
yokluðunun yetim çoçuklarýný býrakýyor þafaklara/sen kokan nagmeler
ey mevsimi tükenmiþ daglalesi hüzzam, düþ yakamdan
gönlümün en yitik sahillerinde vicdanýmýn kýblesinde ölümüm
orda sonver dünyaya ýþýklar sönmeden





Sosyal Medyada Paylaşın: