TREN GARINDA GÜN

Sirkeci de tren garýndayým,
Baþýmda eski alemlerin sarhoþluðu var.
Karþýmda maskesi düþmüþ insanlýðýn,
Tarifsiz kederler içindeyim.
Sirkeci de tren garýndayým..
Boþlukta insancýl bir yüz arýyorum kendime.
Tüm heybetiyle bir kadýn oturuyor karþýmda.
Bense bu güzzelliðin farkýnda bile deðilim.
Kendimi tanýmaz haldeyim...
Ölümün eþiðindeyim bu gün.
Tarifsiz kederler içindeyim.
Sirkeci de tren garýndayým,
Eminönünde insan seli akýyor.
Cývýl cývýl kapalý çarþý...
Ötelerden gramfon sesi duyuluyor.
Bozuk paralar atýyor dilenciye biri..
Sevinmek neme lazým...
Ben ölümün korkusundayým,
Sirkecide tren garýndayým...
Hýzlýca önümden geçiyor biri.
Baþýnda ,ölüme meydan okuyan diri,
Siz ey kendini bilmez heykeller.
Sizde öleceksiniz bunu bilin.
Bana da elveda demek kalacak size,
Kim bilir hangi gün ,hagi tren garýnda..
Çýkartýp ellerinizi küçük pencerelerden,
El salayacaksýnýz bana.
Sirkeci de tren garýndayým.
Baþýmda eski alemlerin sarhoþluðu var.
Karþým da maskesi düþmüþ insanlýðýn,
Tarifsiz kederler içindeyim.

FÝKRET EDÝÞ
SÝRKECÝ-2010






Sosyal Medyada Paylaşın: