Yorgun kahvenin demiyle dinlenirdi dudaklarým
Kalan son telve ile dalardým senli anlara,
Hep sonunda söylerdin seni-beni çünkü içtiðimiz kahvenin
Veya buluþmamýzýn sonbaharýnda…
Karþýlaþýnca önce öper sonra þöyle bir süzer, sonra,
Sonra küçük bir kýz çocuðunun hayran olduðu bir gence bakar gibi
Kaçamak bir gülümserdi yanaklarýn, eriyiverirdi sesim, tenim,
Hep mühürlenirdim sana taki buluþmamýzýn sonbaharýna
Sen de söz alýp karalar baðlatýncaya kadar benim yanaklarýma
Ýþte yine dinleniyor dudaklarým yokluðunla demlenip
Yorgun kahvenin demiyle, seni mýrýldanýyor dudaklarým
Ve…
… yine dalýyorum kalan son telve ile senli zamanlara…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.