Kadifeden Hayat

Bir demli çay
Kadar ömür biçtik hayata.
Soðudu yanan kalp,
Sevgiye hasret bakýþ,
Kaç mehtap düþtü gözlerinden;
Ben yoktum,
Sen yoktun,
Sevgiye hasret bakýþlarýmda
Kayboldu sevdam...

Denize attým ahýmý
Ne o aldý, ne ben.
Sevginin köpüren dalgalarý
Çýðlýk çýðlýða
Dolu dizgin gidiyor
Hayat durma, bulanma
Yaklaþ ve al.

Yoruldum,
Yorumlamadan anlamý;
Yordum kalbimin açýlmayan kanatlarýný.
Çok renkler gördüm,
Kamaþtýran gönlü
Elmaslar yakutlar ne ki
Paha biçilmeyen sözler söylendi.

Anladým,
Anlatamam
Kaliteli kadife kumaþ düþüncesi
Ýnanca, imana aç
Lakin, kör kuyular kadar
Sussuz kalmýþ;
Çevresinde derin çukurlar,
Yüksek inkar duvarlarý,
Sarp bir yokuþ ki,
Yüksek tepelere
Nasýl bir inançla yükselmiþ.
Bakýyor küçümser ifadelerle
Sen ey imandan söz eden
Ýnançlý,
Bir deðerin olsaydý görürdüm ben
O kadar küçüksün ki
Ne ben inebilirim
Ne sen çýkabilirsin...

Nasýl ulaþýlýr böylesi kalbe
Allah dilerse hayat bulur
Onca gördüðü sevgilerin kaynaðý bir
Koca okyanusta sudan habersiz
Küçük balýk deðil ki
Hayat fýþkýran gözlerinde
Buðulu düþüncesi
Bilir.

Yalandan sevgilere ermek deðil
Ebedi bir yürek yangýný bu
Ah güzellik membasý Rabbim
Çeliþkiler olmadan nasýl deðer verilir
Ýnsan çözdüðü kadar
Sevgi, anlam, iman devþirir.

(Eylül 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: