Bir caným, candan öte, Kendimden bir parça ki; Daha küçük bir ben. Kaç saat, kaç gün Yýllar geçti, Ýlgiyle sevgiyle büyüdü. O benim sevgim. Sevgiden ilgiden Ýlmek ilmek Ördüðüm Kalbimi kaplayan Sevgiden bir eþim.
Nasýl ayrýlýr ki böylesi Kolay mý kopmak Lakin kanatlarý açýldý Artýk uçmalý Aðýr aðýr çýkmalý, gökyüzüne Gün gelecek ki Kanatlarý altýnda Kendi gibi tertemiz Þefkat bekleyen, Küçük yürek atýþlarý olacak...
Ne zormuþ ayrýlmak Dahasý bu özlem içimde Kökleri derine aðýr aðýr Salmýþ, Koca bir çýnar. Taþýmak gün geçtikçe zor, Kesip atmak köklerini ya; Özlem bu, Gün gün öyle bir Yerleþmiþ ki gövdesi, Taþýmak zor olsa da Özüm özlemim Hasretim Sensin Biricik sevgili yavrum.
(Eylül 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.