seni ilk gördüðümde önce geçmiþime kahrettim sonra gözlerime...
oysa sonra kader dedim evet kader... seni daha önce tanýmayý ne çok isterdim oysa bir bilsen bir bilsen ama olsun þimdi biraz geçte olsa bir Dolunay gibi usulcana aydýnlattýn ya bir anlýk olsada her þey... deðer doðrusu deðer bir ömür öylece beklemeye de...
ve biliyorum birazdan gideceksin ama bilmeni isterim ki düþlerim yittiðin o bulut’un gölgesinde kalacak hep
ta ki yeniden eþgalimi aydýnlatýncaya kadar gözlerin...
önce Dolunay’dýn þimdi de Kardelen peki ama neden hep gitmeye yatkýn ellerin ?
hani biraz kalmayý denesen... Yýldýzlarda aydýnlatmaya yeltenecek eþgalimi o gözlerinin hatrýna...
Not: bu þiiri bana yazdýran gözlere armaðanýmdýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esmer Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.