gözünü kaparmýsýn lütfen ve ben aç demeyene kadar açma ha yada þöyle yapalým üç’e kadar say sonra aç... ama öyle birden tüketme sayýlarý yoksa gözümde canlandýrmaya çabaladýðým resimleri yeniden birleþtirmek zorunda kalacaðým hadi ama inan þaklabanlýk deðil bu sefer gülmeyi unutmuþken bu aralar... korkuyormusun, iyi ama neden ?
korkular deðilmi ki zaten düþlerimizi bütünüyle hapseden.
tamam, anladým anladým ve bu defa fazla üstelemeyeceðim üstelemeyeceðim ve yine zamana da býrakalým dersen eðer her zaman olduðu gibi býrakýrým her þeyi öylece... ama zaman usulcana uyuturken bizi sonra zamaný neden zamansýz yitirdiðimize yanalým ki...
peki ama ya sonrasýnda gözlerin de ayný heyecanla kapanmazsa eðer ?
hadi ama bak tükenmekte her þey... ançak kaparsan gözlerini bir an olsun durdurabiliriz akrep ile yelkovaný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.