MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GÜLÜNCE GÜNEŞLER AÇAN ……
EMİNE SEVİNÇ ÖKSÜZOĞLU

GÜLÜNCE GÜNEŞLER AÇAN ……



GÜLÜNCE GÜNEÞLER AÇAN ……

(Sevgili Eþim, hayat arkadaþým
M. Emin Sevinç’e)

Gülünce güneþler açan uzaðým
Kendimi yalnýz hissediyorum
Çevremde neden hep maske takan insanlar var?
Neden en çok istediklerimiz, hep en uzaðýmýzda?
Bu garip anlamsýz duygular
Yani adýný koyamadýðým þeyler
boþluk gibi
saydamlýk gibi
karanlýk gibi

Gülünce güneþler açan yakýným
Kimse tanýmýyor artýk aþký
Umursayan yok heyecanlarý, beklentileri
Deli gibi çarpan yürekleri
Bir ben miyim böyle?
Ya da bir tek sen misin oralarda?

Gülünce güneþler açan can özüm
Gecenin zifiri karanlýðýnda düþüyorsun aklýma
Bunca karanlýða ve karamsarlýða raðmen
Býkmadan usanmadan düþünüyorum seni
“Kavuþacaðýz” diyorum
“Kavuþacaðýz ama ne zaman”?
Ýçime düþtüðü zaman bu hasret sancýsý
Sýðýnacak bir yer arýyorum
Belki de hasrettir bizi böyle bir sevdaya iten
Onun için kýzsam mý bilmiyorum ayrýlýklara
Çeliþkide kalbim, bir çýkmazdayým
Bir tek þeyi tam biliyor ve inanýyorum
“Seni seviyorum” gül yüzlüm

Gülünce güneþler açan mesafesizim
Bazýlarýný korkutan kaybetmektir ya
Bense kaybedilenleri kazanmaktan korkarým
Ama korkum onlarý kazanmakta deðil
yeniden kaybetmektir aslýnda
Ýçimin gülen yüzü
Yaþanýlasý iklimim
Gözleri yýldýz yüzlüm beni özler misin?
Yoksa dokunsam aðlar mýsýn?

Gülünce güneþler açan bitimsiz sevgim
Beni sevda yerimden vurdu yine zaman
Mesafelerin uzaklýðýnda
gülüþünde yakaladýðým yakýnlýðým
Zamanýn, mekânýn, yollarýn
Ne kadar da küçülüp deðersizleþtiðini seninle öðrendim
Gülünesi güneþ yüzlüm
Hani demiþtim ya
Bazý þeyler nedensiz de güzeldir
Bazý þeylere ortadan baþlanýr
Yaþam boyu da sürüp gider

Gülünce güneþler açan ilk yazým
Yüreðimde öyle bitimsiz bir sevgi var ki
Tüm varlýðým seninle dolu
Öyle olmalý ki;
Sevgilerin en güzelini sana vermeliyim
Aslýnda yaþadýklarýmýz fýrtýna öncesi sessizlik gibi
Biliyorum;
her þey yaþanmak, aþmak ve öðrenmek içindir
Yoksa kocaman bir kumsalda
Deli bir rüzgârýn önüne kattýðý
Küçük kum taneciklerinden ne farkýmýz kalýr ki

Gülünce güneþler açan aþkým
Yalnýzlýk bir þarkýdýr benim için
Ölüm ise kanatlý bir rüzgâr
Ölümün soðuðundan içim titrer
Sonra da gözyaþlarým
Karanlýk gecelerin ötesinden yýrtýp gelir
Akþam sevdasýnda oynaþan duygularýma
Gölgeler yansýr sevincimin üstüne
Yüreðimin çýrpýnýþýný duyarým bir anda
Ve gözlerindeki yaþamý düþünürüm öylece

Gülünce güneþler açan bahar tomurcuðum
Bir gün hayatýn tüm güzelliklerinden vazgeçip
Sessiz sedasýz ölüme gitmek istersen
Yanýma gel ki
Sana sensiz yaþamanýn, sensiz olmanýn
Ölümden bile beter olduðunu göstereyim

Gülünce güneþler açan gül yüzlüm
Biliyorum ki
Sen de yapaylýktan, maskelerden eser yok
Koþulsuz seviyorum seni
Seviyor ve özlüyorum
Biz yüreklerimize hapsettik sevgilerimizi
Önceleri hep aðlayan gözlerimde
Artýk mutluluðun izleri var
Gözyaþýmýn rengi mutluluðun tablosunu çiziyor
Soðuðun ve karanlýðýn vehameti
Artýk beni boðuyor

Gülünce güneþler açan son yazým
Uzun ve sessiz bir geceden çýktým
Yorulmuþ rüyalara astým resmini
Her sabah söyledim, gün ýþýðýnýn bile silemediði ismini
Herkes duydu bir sen duymadýn
Gülünce güneþler açtý yalnýzlýðým
Sen gülmedin…
ben gülmedim…
gülemedik…









Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.