Ne aþkýn heves karý, ne düþkün sanma Leyla’ya ;
Bir tan vaktiydi vuruldum, içimde ki Süheyla’ya...
Kýr çiçekleri dermiþim, boynu bükülü derviþim ,
Kendi hayalimden imal, bir özge yari sevmiþim...
Gönlümce olmaz sevgili, sevgisizlikten matemim !
Beni aþýk yaratmýþtý, Tanrý’ya olmaz sitemim.
Çen düþer, çiçekler açar, anlarým ben kýþý, yazý ;
Adem ve Havva’dan kalma, ezberim de aþk avazý...
Bir merhemsiz dert benimki, bulamadým ben kolayý ,
Güneþ bir güldü, kurudu, saçýndan astýlar ay’ý.
Gün düþerken yamaçlara, þeytaným olur bir peri ,
Ta doðduðum günden beri, koþtururum gölgeleri...
Þükür eksik olmaz bir dem, kapýmýzdan gelip giden ;
Kimi çatlatýr neþeden, kimi ca, eder köþeden...
Benden baþka kimse duymaz, bitmeyen ayak sesini ,
Yarattýðým bir hayalin taþýyamam gölgesini.
Sen nereden bileceksin, bir sevda dört yan uçurum,
Boyun devirip bir yana, sorma ne idi kusurum.
Önce ölüler sayýlýr, sonra bir divan kurulur ,
Denizim de dalgalarým, kendi dalgasýný vurur!
N’olur anla bulamadým, kendime kendimden yakýn ,
Havale edilip sonra, dürülür bütün evrakým!
Daðlarýma çöker her gün, soðuk ve karanlýk bir sis ;
Ýçim de bir güzel uyur, sanma beni bir bet narsis !
Daðýtmaya yetmez lodos, kanadý kýrýk poyrazýn ,
Bir hükmün kalmadý artýk, anlamsýzdýr, çoðun, azýn.
Dað-taþ ünler iken Leyla ! Hadi gidelim Süheyla ;
Yoktur bizi eyleyecek, kendi gönlümüzden yayla...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.