Hastanede yalnızlığa terkedilmiş bir ana! ! ozanmikdati
Hastanede yalnızlığa terkedilmiş bir ana! !
Hastane odasýnda kývranýp duruyordu Sýrtüstü kalmýþ yalnýz tavaný görüyordu Nerede evlatlarým durmadan soruyordu Göz yaþlarý kurumuþ yüreði kýrgýn idi
Rahatsýzdý bes belli öyle sabah ederdi Þefkatsizdi besbelli of çeker vah ederdi Takatsizdi besbelli inleyip ah ederdi Hastalýk ihtiyarlýk, hayattan yorgun idi
Hafýzasý zayýftý vakit zaman bilmezdi Kimse ziyaretine zahmet edip gelmezdi Sancýsý kesilince, eðlenmezdi gülmezdi Çok üzgün hali vardý biraz da gergin idi
Yýllarca didinmiþti evlatlarý uðruna Dediki ilgisizlik aðrý kadar aðrýna Öyle büyük bir acý saplanmýþtý baðrýna Beþ tane oðlu vardý hepsine dargýn idi
Girdiler birbirine evlerimiz dar diye Ona hizmet etmeyi zannettiler âr diye Bakmadý evlatlarý sigortasý var diye Yattýrýp da gittiler sanki bir sürgün idi
Yatmadý uyumadý onlarý uyutmuþtu Aç kalmasýnlar diye ne bir lokma yutmuþtu Nice zahmetler ile onlarý büyütmüþtü Ananýn hizmetleri her gece, her gün idi
Dedi yine bakardým ölsem doðsam bin defa Ýstediðim sevgidir dilemiyorum þifa Neler çektim dünyada dediki bu mu vefa Bir ah çekip aðladý, gözleri durgun idi
Der Mikdatî milletçe doðru yolu mu þaþtýk? Avrupaya özendik çað mý atlayýp aþtýk! Bu mudur adedimiz, bu hallere mi düþtük? Kimin anasý idi, bu hangi Türk’ün idi?
Mikdat Bal
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozanmikdati Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.