Zaman aktý gözlerinden. Suskun Kalbim, sus. Benzimden boþalan Kaný hisset. Yaralarýmý sorma ve Sarmalama… Dinle, içimde Devinen duygularýn çýðlýklarýný. Gözümden kaçma: üþürsün ey cânân! Yalnýzlýðý, ben yokken konuþ. Dehliz- imden çýkma, orada dur ve çoðalt Ýnsanlýðýmýzý…
Aþký sür yeniden ölüme adanmýþ yerlerime. Sonra ben yürüyeyim ikimizin yerine Kutsanan bakýþlarýn altýnda…
Yüzüm kandan bir harita Ýþgal edilmiþ coðrafyasýnda yüreðimin Þafak yaðmalanmadý henüz Umut yok olmadý…
Gözlerin ýþýltýsý Yüreðin saðlamasýný yapar Hayata karþý bin parça Olurken ruhum Ayrýlýðý yürüme provasý Baþka bahara kalýr.
Yüreðim canlanýr yeniden Anlamýna bürünür zaman Tutsaklýðýna imrenilen sevgiler kanar Hayatýn her yanýndan. Ve ben zamaný çoðaltan Yüreðine býrakýrým kendimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
eryigitmat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.