bu sabah dinlediðim o þarkýyý, sen söylemiyordun da kimdi söyleyen. hani yeni kalkmýþým yataktan tam elimi-yüzümü yýkarken…. daha ilk nefesi çekmemiþim sigaramdan. demleyeceðim çayýn rengi gözlerime oturmuþ. akþamdan da kalmýþým üstelik yine efkar dolu, yine adamakýllý sarhoþ..
sesi sanki sendin, ama biliyorum sen hiç deðildin. sen; ellerimi tut, gözlerime deli bak ondan sonra kalk iki sigara birden yak bir tanesi benim için, ilk nefesi çek öyle ver demezsin ki. sesi sana benziyordu ama gözleri baþka renkti. o þarkýyý söyleyen sahi, kimdi….
belki hiç kimse, adý senin adýn olmayan…. ben gene hiç aldýrmadan ayakkabýlarýmýn boyalý olup olmadýðýna, niye taramadým saçlarýmý böyle pek alaturka demeden yine koþturmaya baþlamalýyým, gecikmeden. çalýnmayacak her þarkýyý, her sabah asla senin söylemeyeceðini bilerek kazmaya baþlamalýyým topraðýmý yüreðimle
Cevat Çeþtepe
eski tarihli bir çalýþma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.