Titreyen
Yaralý gönlün müdür,
Hayatýn çarpýþý mýdýr,
Þairce yazýþýn
Savrulmasý mýdýr dalgada?
Bilme ,
Bulma kendini.
Kimsesiz yýldýzlara sakla ,
Unutulmuþ düþlerini.
Þair !
Hangi dumanlý gecede
Kimin gönlünde býraktýysan sevdaný,
Git
Çal
Ve as ayýn kuyruðuna
Özlemli düþlerini !
Görsün de
Kývransýn sevemediðine,
Sancýsýn yüreði,
Bükülsün dudaðý
Ve çam dallarýna özensin
Her dem taze kalan
O ýslak sevdaný görüp
Piþmanlýðýna aðlasýn,
Bilmeyen olup da
Kör yolda yürüyen!
Þair !
Ne umut ara gözlerde
Ne savrul bedenlerde.
Yakmadý mý kalemin
Gecenin çýðlýðýný yýrtýp
Aðlarca bakýp
Yüreðinden teðet geçeni ?
Geç bunlarý...
Karanlýk deðil,
Öfke deðil,
Þu yerde kývranan
Dört büklüm umut deðil
Sen varsýn sen
Kendi içinde büyüyen !
Mürekkebin kanýn,
Iþýðýn canýn.
Yaz þair,
Kus tüm öfkeni.
Yaz þair,
Çiz buluta hayali.
Yaz ki aðlamasýn kalem .
Yüzyýllar ötesinden
Yunus okusun.
Can bu desin,
Can bu .
Benden geçen sende kalan,
Sözden akýp
Ruhu saran,
Karacaoðlan gibi sevip
Dadaloðlu gibi haykýran,
Mevlana gibi mest eden ;
Dilim bu,
Ruhum bu,
Benim bu
Can desin !
SERAP ÖZALTUN