siz hiç yokluk gördünüzmü? süründünüzmü ayak altýnda! tattýnýzmý hiç olmayý, besmeleyle baþlayýp, þükürle bitiriyoruz günü; gözyaþlarý ufalýyor sabýr taþýmý! avutmuyor teselli,eskisi gibi, iki yetimi! siz hiç yokluk gördünüzmü?.
annesiz kaldýnýzmý,gecelerinizde! sardýnýzmý kimsesizliði, bir lokma ekmek için, koþtunuzmu saatlerce? yýllar geçti gözlerimden, hatýrlýyorum doðduðum zamaný, ben aðlarken,herkez gülüyordu; eller,açtým gökyüzüne, diller sahici deðil; yýkmýyor bizi yokluk, siz hiç yokluk gördünüzmü?
yaðmurda yürümek isterdim bende! herkez gibi, sonrasýnda gökkuþaðý, el ele tutuþup çarþýya gitmek annemle, bir iki lokma ekmek,yetimlere, ne güzel deðilmi! ne güzel hayali bile. ne üzerimizde asvap, ne ayaðýmýzda tuman! pamuk ipliðine baðlý bizim hayatýmýz; ha bugün,ha yarýn! koptu kopacak, siz hiç yokluk gördünüzmü?.
duygularýn þairi boyabat"lý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet sancak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.