Yüzüme bir hilal düþtü geceden Ve yaþamýn bilmeceleri Ne uyuduðum damlar ses verdi Ne de yitirdiðim geceler Diktatör bir haykýrýþ Ezdi geçti kayan yýldýzý Karanlýklar inceldi Umuda haykýran yürekler gibi.
Bedenim sancýlý, Yüzüme vuruyor özgürlüðün gölgesi Ýnandýðým doðrular küskün Yalanlar bir adým önde koþuyor Kan damlýyor Yüreðe dilden Anlatacak çok þey var Namlulara sürülmüþ kelimeler Ve yüzü olmayan ölüm Ödül bir madalya Eðer baþarabilirsek Aðlamalarý durdurmaya.
Sorma suçlu kim diye Emeðin terini hiç sorma Hükmü varmý direniþin Aþýðýn kara bir bulutsa eðer Yaðmalandýysa yaðmurlarýn Bozguna uðramýþ öfkelerle Ne suçu var sýðýnaklarýn Soruyorum hayata Ne suçu var çiçeði bile vatan gibi sevenin Sen üzülme yetimim Býrak tarih yazsýn Þahlanan Yurdumun manzaralarýný.
Ölü sevinçler Savunmasýz çocuklar gibi Zafersiz çýðlýklarýn þerefine kalkýyor Þiddete ortak eller Göz yaþlarýný paylaþýyor bebeler Küf kokuyor toprak Yüreðimi görmüyor kimse Duyulmuyor haykýrýþlarým Aðýtlarýn sesinden Vurulup düþüyor sabahlar Güneþi görmeden Daraðacýna asýlý binlerce yýldýz Son kez bakýyor gökyüzüne Ve ben… Süngülenmiþ tüm sevgiler için Insanlýk hakkýmý kullanýp Cellatý olmak istiyorum Tetiði çeken ellerin.
Zeynep Nilgün Gökçeöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Nilgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.