YARINA KALSA

Ah çocuk...
Zaman geçtikçe bak,
Ömrümüz nasýl kýsaldý.
Týpký bir aðacýnki gibi.
Dünya derin bir kuyu,
Çöp dolmuþ kuyunun dibi.

Bak evlat...
Neler yapmýþlar þu yerlere.
Verimli araziden binalar bitmiþ.
Daire daire çiçek açmýþ hem de
Þakacýktan bahçe kondurmuþlar.
Gülsem mi aðlasam mý bilemedim ben de.

Sen hiç mi,
Hiç mi rastlamadýn gelinciklere?
Oysa bir zamanlar ne güzeldi.
Beton dökülmüþ güzelim çiçeklere.
Yudum yudum temiz nefesi,
Sattýk yüksek meblalý çeklere.

Þu anda,
Topuklarýmýzý ýslatacak temiz bir deniz,
Sesleriyle huzur duyacaðýmýz martýlar,
Göz yaþlarýnýn süslediði dalgalar yok.
Aðlamayý bile beceremiyoruz artýk.
Dünya bize küseli çok oldu çok...

Sen bilmezsin,
Gençlik gençlikti bencillik deðil...
Aðaçlar sýra sýra uzanýrdý her yerde.
Gölgesinde dinlenen sevdalýlar vardý.
Sevdalar da gömüldü doðayla birlikte.
Bilemem ki bu iþin ne olur ardý.

Duy çocuk...
Duy feryâd eden daðlarý þimdi.
Üzerlerinde aðaç yok, çýrýlçýplaklar.
Yarýnýmýz demiþtik gençlere oysa...
Güneþ bile alayla deliyor beynimizi
Biz çoktan ölmüþtük yarýna kalsa.
Sosyal Medyada Paylaşın: