Ecmel;
Geceyi böldün ikiye
Endiþeli bekleyiþte kefenlenmiþ korkularým
Bir uçuk acýsý kadar sýzlýyorsun morarmýþ dudaðýmda
Ýçime eriyor ayrýlýk
Yanýlmýþým
Derin bir kuyuya saldýðým yerde ömrümü
Sandým ki Yusuf ýsýtacak üþüyen parmaklarýmý
Ki cüretimden sorgulandýðým kadar masum
Sevdiðim kadar günahkârdým
Söyle að/yar
Kaç Züleyha artýðýydým
Üzerinde görmeye kýyamadýðým o kanlý gömlek uðruna
Kirpiklerimi göz diplerime batýrdým
Aðladým þarap kýzýlý
Güldüm deli
Sustum sabýr taþý
Silemedi yaban ellerim senden kalanlarý
“yüzümün çeyreðini sývazladým”
Zemheri bakýþlarýnla döküldü avuçlarýma
Çocukluðumun ölü gülüþleri...
_asmin_