Bir Kriz Anı
Ansýzýn gelir ya sensizlik nöbetleri,
Sana ait bir sýfat düþer birinin dudaklarýndan
Ve sende benim aklýma düþersin
Hazýrlýksýz yakalar yokluðun hep
En olmadýk zamanda,
En mutlu aný yaþarken
Sen hüznü otururuverir baþköþeye
Engel olamam,
Akýtýrým gözyaþýmý topraðýna
Düþen damlalardan seni çizerim
Yeniden çýkan yine sensizlik olur hep
Daha ne kadar beslemeli sensizliði gözyaþlarým
Daha ne kadar kanamalý ki kabuk baðlayan yaralarým
Ýyileþme evreleri yok mu bunun…
Herhangi bi sýfatýný duyunca
Neden senle birlikte yaratýlmýþ gibi senimsiyorum hemen
Neden en çok sana yakýþýyor ki…
Yada ben mi yakýþtýrýyorum…
Duyduðum her ayak sesi geliþini
Yüzüme dokunan her rüzgar neden ellerini hatýrlatýyor bana
Þimdi bir kasýrga olup gelsen olur mu
Çünkü hoyratça seviþlerini bile özledim BEN…
Ve yanýnda SEN olmadan ne kadar yalnýz demi BEN…
Mümin Hakan ALKAPTAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.