ANLAMAZSIN

ayaklarýnýn altýndadýr kurduðun dünya
kaygan bir zeminde olduðunu anlamazsýn
anlamazsýn hayatý ve yaþanan çeliþkiyi
göremediðin hep o maskeler vurur seni


düþüncelerin savrulurken dört bir yana
kinlerin, nefretlerin, sevgilerin ve deðerlerin
hepsinin toplamý kadardýr yalnýzlýðýn
anlamazsýn


bunaldýðýn anda kapanýr kapýlar birden
karanlýk bir dünyada bulursun kendini
aðýr aðýr damlalar oluþur gözlerinde
ýslanan varlýðýndýr hayat ise eþkiya
puslu bir yerden bakar yýldýzsýz akþamlar
anlamazsýn


uzaklarda bir sokak lambasý yanar
gidesin gelir birden, gitsen de ulaþamazsýn


içine yaðdýðýnda küçük bir çocuk ýslanýr
kör bir þehrin karanlýk sokaklarýnda dolanýrsýn
ne þehir kör olduðunu bilir, ne de sen sokaklarý
öylesine ýslak bir gezintidir þimdi zaman
gecenin gizeminde kaybolur bedenin
anlamazsýn yine de anlamazsýn



az ileride bir köpek çöpleri karýþtýrýr hýzla
duvar kenarýnda yalnýz kedi yavrusu
simitçinin sesi duyulur sabahýn ilk ýþýðýnda
tebessümle bir adam geçer yanýndan
anlamazsýn


oysa ne kadar monotondur her þey
yaþayanlar ve yaþananlar tek düze
gerçekler ise katran karasý bir acý
güneþ yine ilk ýþýklarýný saçar
sen ise hala gölgesinde


içinde küçük bir çocuk aðlar sessizce
yaþlanmýþtýr içindeki beyaz sabahlar
geç de olsa uyanýrsýn ýslanan düþlerinle


her þeyi anladým dediðinde
yeni oyunlar baþlar perdesi olmayan
bil ki deðiþmiþtir göremediðin maskeler
an-la-maz-sýn, an-la-ya-maz-sýn





Sosyal Medyada Paylaşın: