kendini kandýrdýðýn çabuk çýkýyor ortaya
yapamýyorsun
kandýramýyorsun
öyle olsun istiyorsun
ya da istemiyorsun
ama olmuyor
umutsuzluk senden uzak olsun da,
donansýn bahçene filizleri umut çiçeklerinin
ve bakýþlarýnla renklensin yer-gök
umut güzeldir çünkü
sevgi renginden olsun
donansýn gökkuþaðýný yüreklerimiz.
hani yorgun düþersin ya,
misler giyinmiþ bir koku geçer burnunun dibinden
davetkârdýr.
hangi zaman güneþiyle kavrulmuþ
kahve dolusu bir kavanoz...
hangi ustanýn çekiçleriyle þekillenmiþ bakýrdan bir cezve...
ve hangi yürek yamacýnýn topraðýndan hamurlanmýþ,
sevgiliye bir gönül kahve sunmayý kendine þiar edinmiþ ,
çevresi ustalarca nakþedilmiþ bir fincan
ve ateþ sýcaðýndaki kahve...
kendini sunmak için sabýrsýzlanan çifte kavrulmuþ lokum
ellerinle dokunduðundan itibaren
yorgunluðun rahatsýz olur bedeninde
ve "artýk gitme vaktidir" der.
buðusu kahvenin
nefesi sevgilinin
ve ellerinde ýsslattýðý arzunun
fincana belenmesiyle gelir sellercesine
gelir o minik kahve fincanýndan
huzur
sükunet
mutluluk
rehavet
ve aþk tabii
aþk...
susma noktasýdýr yüreðimin.
önce
haykýrýþlarla gökyüzünden yaðmur esintisi olur
kelimeler
sonra da...
bir hayýrsýzýn ayak diplerinde çamura döner.
eðer ki ...
ve eðer ki bir gün
günle birlikte yüreðe ýþýk olup sývanan gelincik edalý bir sevgili
düþerse sýrça köþküne bu yüreðin...
belki aþký infaz mevsiminden söküp alýrýz o zaman
o zaman þiir çaðlayanýnda bir gönül sandalýyla
iki yürek seviþmelerine tanýklýk eder zaman.
k.t.