Gönül

boþalýrken gökyüzünün nehirleri topraða
nisaný bereketinde yýkardý çocukluðun
sen ladesi idin sýcak ellerin
mayýsa yeþererek çiçeklendi melek yüzün
belki de
bu yüzden acýklý bir hikâyedir kaderin


ne kadar da çabuk geçti zaman gönül
kýsýr bir lodosla devirdi tepelerinden bahtýný felek
bu kadar bir kýsa zamanda düþtün kendi ayak diplerine
bölünmüþ hürriyetin ilgisiz iradelerin ellerinde
gölgeni emanet býrakarak yürüdün hep
ölü þehirlerin ýslak caddelerinde


hayatýn hangi ucu ellerinde iz býraktý gönül
adýn yaþamý baþtan topuða fetheden bir kudret deðil mi senin
en çok kendini özlüyorsun bugünlerde sanki
öyle bir nedamet giyinmiþ hezeyan sýcaklýðý ýsýttý ortalýðý ki
canhýraþ salladýkça sabýr küreðini
aç kurtlara azýk býraktýn gülþen yüreðini



yüzünden kanatlanýyor yorgun kuþlar þimdi
herbirinin kanadýnda geçmiþ zaman masallarý takvim kalmýþ
dizlerinde aðýr bir kýþ çöreklenmiþ yatýyor
oluk oluk içtin ya bu bitimsiz acýlarý
kimbilir kaç ifrit yazgý daha
seni zamanýn pusularýnda bekliyor



ellerinin esmerliði nerden geliyor gönül
büyüttüðün siyah karanfillerin yapraklarý
kara gözlerin gibi duruyor yakanda
kaldýr artýk güzel yüzünü yerden
sen nirvana da baþ edilmiþ
solmayan gül’sün
sen gönül’sün




Faruk Civelek


Sosyal Medyada Paylaşın: